Ontdek de kleuren van de Akita Inu en hun genetica

De Akita Inu is een prachtig ras met een rijke geschiedenis, en een van zijn meest onderscheidende kenmerken is zijn verbluffende vachtkleur.

De kleur van de vacht van de Akita wordt bepaald door de genetica, waarbij de productie van twee soorten melanine - eumelanine en feomelanine - een cruciale rol speelt.

Het borstelpatroon van de Akita wordt gecreëerd door een unieke interactie tussen deze twee soorten melanine.

Related reading: De Kleuren Van De Beierse Berghond

Zwart is een zeldzame en opvallende kleur bij Akita's. Het wordt vaak aangeduid als een overkoepelende term omdat het zeer donker gekleurde honden omvat.

Bij Amerikaanse Akita's is zwart een van de zeldzaamste kleuren en wordt het beschouwd als een recessieve eigenschap. Dit betekent dat een hond twee kopieën van het recessieve allel (a) moet erven om de zwarte kleur te uiten.

Suggestion: De Kleuren Van De Gouden Retriever

Het is interessant dat de genetica van de zwarte kleur in Akita's complex is en wordt beïnvloed door meerdere genen, waaronder de A-LOCUS en de E-LOCUS.

Hier is een overzicht van de mogelijke genotypen die kunnen leiden tot een zwarte kleur in Akita's:

Houd er rekening mee dat de genetica van de zwarte kleur bij Akita's nog steeds niet volledig is begrepen, en er is meer onderzoek nodig om de onderliggende mechanismen te ontdekken.

De vacht van een hond krijgt zijn kleuren van twee pigmentsoorten, eumelanine en feomelanine.

De meeste Akita-rassen kunnen slechts enkele van alle mogelijke kleuren produceren. Dit komt door de beperkte genen en allelen die betrokken zijn bij de kleuren en patronen van hun vacht.

Het E-LOCUS-gen bepaalt de kleur van het masker, waarbij E een melanistisch masker is en e een domino-patroon.

Hier zijn enkele gemeenschappelijke Akita jas kleuren en hun overeenkomstige genotypen:

De feomelanine-intensiteit van de Japanse Akita kan variëren van een levendig rood tot een licht crème- of wit.

Alle Akita's, ongeacht het ras, krijgen hun kleur van twee soorten pigment: eumelanin en phaeomelanin. Eumelanin is het pigment dat verantwoordelijk is voor zwarte en donkerbruine kleuren, en het is aanwezig in alle Akita's, zelfs als ze geen zwarte of donkerbruine vacht hebben.

De phaeomelanin-intensiteit in Akita's kan variëren van een levendig rood op rode fawns tot een lichte crème of wit op witte honden.

De meeste Akita's kunnen slechts een beperkt aantal kleuren produceren, wat wordt bepaald door hun genen en allelen.

Het E-LOCUS-gen bepaalt het normale patroon of de recessieve rode kleur in Akita's. Het K-LOCUS-gen bepaalt het brindle of normale patroon. Het A-LOCUS-gen bepaalt de sable, schaduwrijke sable, agouti of recessieve zwarte kleur.

Hier is een overzicht van de genen en allelen die betrokken zijn bij typische Akita kleuren en patronen:

Ongeacht het ras zouden alle Akita's donkerbruine ogen, een zwarte neus en zwart pigment op hun lippen, oogrand, pootzakjes of nagels moeten hebben.

Levergekleurde Akita's komen zelden voor als gevolg van een specifieke genvariant.

Deze variant is recessief, wat betekent dat het zich alleen uitdrukt bij honden die homozygoot zijn voor de eigenschap, waarbij ze één kopie van elke ouder erven.

In Akita's is de term "bruin" gereserveerd voor donkere en schaduwrijke delen van phaeomelanin, niet voor de leverkleurige vacht.

Een zeer klein percentage van de Akita's draagt deze genvariant, die kan worden doorgegeven via dragers over vele generaties.

De geaccepteerde patronen in de vacht van een Akita Inu beschrijven de verdeling van kleuren.

Dit kan lastig zijn, omdat dezelfde term kan worden gebruikt voor kleuren die worden veroorzaakt door verschillende genen.

Hier zijn enkele veel voorkomende kleurpatronen in Akita Inus:

In het algemeen wordt de hoeveelheid wit in een piebald-patroon gecontroleerd door meerdere genen. Dit is de reden waarom sommige Japanse Akita's kunnen testen als s/s (witte vlekken) maar nog steeds minimale witte markeringen hebben.

Zilveren Akita honden hebben de laagst mogelijke phaeomelanin-intensiteit, waardoor ze een grijsachtig tot gebroken wit uiterlijk hebben.

Een grijze of zilveren Akita moet worden onderscheiden van een sabelpatroon met zilveren phaeomelanin, dat grijs en wit kan verschijnen.

Akita-fokkers en -eigenaren maken vaak commentaar op de prachtige, subtiele schaduw van zilveren Akita-jassen.

Hier zijn enkele belangrijke kenmerken van zilveren Akita's:

Het is de moeite waard om op te merken dat zilveren Akita honden soms kunnen worden verward met sable patronen met zilveren phaeomelanin.

Spotting is een fascinerend aspect van de kleurpatronen van Akita's. Bij Amerikaanse Akita's lijkt het piebald-gen aanwezig te zijn, en veel honden testen als s/s zonder extreem wit te zijn.

Het piebald-allele (s) is verantwoordelijk voor witte vlekken bij Akita's, en het is niet ongewoon voor honden om ten minste één piebald-allele te hebben.

Akita's kunnen een pseudo-Iers patroon vertonen met een witte borstplaat, witte staartpunt, witte voeten of een witte vlam.

Honden met witte vlekken kunnen een kleine vlam en een klein wit hebben, en het wordt zelfs aangemoedigd in het geval van de zes witte roppaku-vlekken op de snuit, poten en punt van de staart.

Hier is een overzicht van de verschillende soorten witte vlekken in Akitas:

Ticking zal zich niet vormen bovenop witte tegenschaduw of op witte gepigmenteerde Akita's, omdat deze eigenschap echt niet-gepigmenteerde gebieden nodig heeft om uit te drukken.

Merle is een kleurpatroon dat niet deel uitmaakt van het standaard Amerikaanse Akita ras.

Sommige achtertuin fokkers produceren met opzet blauwe merle Akita pups.

Het merle-allel bij deze puppy's komt waarschijnlijk voort uit recente kruisingen.

De rasstandaard beschrijft alle verschillende eigenschappen die een Amerikaanse Akita zou moeten hebben, maar merle is er niet één van.

Kleurpatronen zijn te vinden in de natuur, kunst en design, en ze dienen vaak een specifiek doel.

In de natuur vertonen de iriserende veren van de pauw een hypnotiserend patroon van blauw en groen, dat ontstaat door de manier waarop microscopische kristallen licht breken.

Deze patronen zijn ook te vinden in de kunst, waar ze worden gebruikt om emoties op te roepen en betekenis over te brengen.

Het gebruik van kleurpatronen in een schilderij kan de stemming en waarneming van de toeschouwer beïnvloeden.

In het ontwerp worden patronen gebruikt om visuele interesse te creëren en het oog van de kijker te begeleiden.

Een goed ontworpen patroon kan een kamer ruimer of gezelliger maken, afhankelijk van de gebruikte kleuren en inrichting.

De Japanse Akita Inu heeft een dubbele vacht, met drie soorten haar: lang beschermend haar, grof beschermend haar en een zachte, wollige ondervacht.

De Amerikaanse Akita, daarentegen, heeft ook een gladde dubbele vacht met ruwe beschermende haren en een zachte en dichte ondervacht.

Akita Inus kan ook verschillende vachtpatronen hebben, waaronder het borstelpatroon, dat wordt gekenmerkt door duidelijk gedefinieerde zwarte lijnen of strepen over een lichte basiskleur. Het borstelpatroon kan uniform zijn, zonder gaten, en kan in verschillende tinten zijn, waaronder kurotora (zwarte borstel), akatora (rode borstel) en shimofuri (zilveren borstel).

Hier zijn de geaccepteerde Japanse Akita jas kleur patronen volgens de belangrijkste kennel clubs:

Sommige fokkers fokken deze kleuren opzettelijk, terwijl anderen per ongeluk kunnen optreden als gevolg van recessieve allelen.

Deze niet-standaard kleuren kunnen worden veroorzaakt door verschillende genetische factoren, maar hun precieze oorzaken zijn niet goed gedocumenteerd.

Niet-standaard kleuren kunnen worden waargenomen bij elk hondenras, inclusief de Amerikaanse Akita. Ze kunnen variëren van subtiele variaties tot meer dramatische veranderingen in vachtkleur.

Sommige niet-standaard Amerikaanse Akita kleuren zijn:

Deze kleuren worden niet erkend door grote kennelclubs, zoals de AKC, FCI of KC. Ze zijn echter nog steeds te vinden in sommige Amerikaanse Akita's.

Als u geïnteresseerd bent in meer informatie over niet-standaard Amerikaanse Akita kleuren, zijn er online bronnen beschikbaar. Het is echter essentieel om dit onderwerp met voorzichtigheid te benaderen en gerenommeerde bronnen te raadplegen om nauwkeurige informatie te garanderen.

Brindle is een uniek en opvallend vachtpatroon gevonden in Akita Inus. Het wordt gekenmerkt door duidelijk gedefinieerde zwarte strepen of lijnen gelegd op een lichtere achtergrondkleur, en is genetisch een rode sable met brindle strepen.

In feite beschouwen de belangrijkste kennelclubs, zoals de AKC en de FCI, een broedpatroon met gaten als een mismarkering.

Er zijn verschillende soorten borstelpatronen, waaronder de Japanse Akita Inu-borstel, ook bekend als tora, die verder is onderverdeeld in kurotora (zwarte borstel), akatora (rode borstel) en shimofuri (zilveren borstel).

Het voorkeurspatroon voor de Japanse Akita Inu met een brindle heeft zes witte markeringen, of roppaku, op de snuit, de punt van de staart en elk van de vier poten.

Hier zijn enkele belangrijke kenmerken van brindle Akita Inus:

Het is de moeite waard op te merken dat brindle Akita Inus een reeks basiskleuren kan hebben, van rood tot zilverwit, en ook verschillende markeringen kan hebben, waaronder wit, zwart en rood.

Bruine Akita's zijn een veel voorkomende variant van het ras, en ze worden vaak verward met zwart, omdat hun donkerbruine vacht te wijten kan zijn aan de aanwezigheid van zwarte haarpunten.

Veel donkerbruine Akita's hebben een genetische samenstelling die de k/k As/- variatie bevat, waardoor hun zwarte haarpunten het uiterlijk donkerder doen lijken.

Bruine Akita's kunnen verschillende merken hebben, waaronder zwarte overlay, zwart masker, witte merken, pinto en een wit "masker" op hun gezicht.

Hier zijn enkele kenmerken van bruine Akita's:

Japanse gezichtskenmerken zijn heel onderscheidend, en een van de meest opvallende kenmerken is de neuskleur.

De ogen moeten een rijke, donkerbruine kleur hebben, geen lichte of vervaagde kleur.

Witte Akita's zijn een uitzondering, omdat hun neuspigment vaak roze wordt. Dit is een gebruikelijk patroon bij recessieve rode Akita's, en het wordt niet als een fout beschouwd.

Een vleeskleurige sneeuwneus is volgens grote kennelclubs acceptabel bij witte Akita's.

Sommige Akita's worden geboren met een gedeeltelijk gepigmenteerde vlinderneus, een eigenschap die bekend staat als 'hanakake'.