Begrijpen van DM bij Duitse herders

Auteur

Leest 88

Afbeelding van een Duitse herder van dichtbij
Bron: pexels.com, Afbeelding van een Duitse herder van dichtbij

Degeneratieve myelopathie (DM) is een progressieve ziekte die het ruggenmerg van Duitse herders treft.

De ziekte wordt veroorzaakt door een mutatie in het SOD1-gen, dat verantwoordelijk is voor de productie van een enzym dat het ruggenmerg beschermt tegen beschadiging.

Duitse herders met DM beginnen doorgaans symptomen te vertonen tussen 4 en 10 jaar oud, waarbij de gemiddelde leeftijd van het begin ongeveer 7 jaar is.

Degeneratieve myelopathie

Degeneratieve myelopathie is een neurologische aandoening bij Duitse herders die het ruggenmerg beïnvloedt en langzaam progressieve zwakte en verlamming van de achterste ledematen veroorzaakt.

Progressieve zwakte van de achterste ledematen is een van de eerste tekenen van DM, vaak vergezeld van versleten nagels en moeilijkheden om op te staan.

Bron: youtube.com, Degeneratieve myelopathie bij honden

Naarmate DM vordert, kunnen honden beginnen te struikelen en wordt het knokken van de tenen duidelijker.

In de vroege stadia van DM kunnen honden aanhoudende symptomen vertonen, zoals urine- en fecale incontinentie.

Trillingen van de achterpoten zijn een ander symptoom van DM en kunnen een teken zijn dat de ziekte vordert.

Hier zijn enkele veel voorkomende symptomen van degeneratieve myelopathie bij Duitse herders:

  • Groeiende zwakte van de achterste ledematen
  • Gebreekte nagels
  • Hard opstaan
  • Struikelen
  • Knokkelen van de tenen
  • Schuffen van de achterste voeten
  • Verdraaiing van de binnenste vingers van de achterpoten
  • Tremoren van de achterpoten
  • Mussulaire atrofie
  • Slechte hygiëne

Hoewel er geen genezing is voor DM, kan regelmatige fysiotherapie de progressie van deze pijnlijke aandoening vertragen.

Oorzaken en risico's

Bron: youtube.com, Gevaren voor de gezondheid van de Duitse herdershond

De exacte oorzaak van DM bij Duitse herders is nog onbekend, maar men denkt dat het in de meeste gevallen wordt geërfd als gevolg van een genetische mutatie (SOD-1).

Deze mutatie geeft aan dat een hond de ziekte zal ontwikkelen, en alleen honden met twee kopieën van het gemuteerde SOD-1-gen kunnen DM ontwikkelen.

Honden met DM zijn gevoelig voor het ontwikkelen van speciale risico's, waaronder decubitus ulcera over botten prominences, urine-incontinentie en urineweginfecties.

Hier zijn enkele specifieke risico's waar u op moet letten bij Duitse herdershonden met DM:

  • Decubitus-zweren over botten
  • Urine-incontinentie of moeilijkheid om toegang te krijgen tot een geschikte plaats om te plassen
  • Urineweginfecties (cystitis)
  • Urineverbranding
  • Gezamenlijke orthopedische ziekte (bijv. kruisbeenziekte, heupdysplasie) kan de zwakte van de bekken ledematen verwarren met meer moeite bij het lopen

Bijzondere risico's

Honden met DM lopen het risico op het ontwikkelen van decubituszweren boven de uitlopers van de botten zodra ze niet meer kunnen lopen en tekenen van spierverlies vertonen.

Decubituszweren kunnen pijnlijk en moeilijk te genezen zijn, dus het is essentieel om de conditie van uw hond nauwlettend te volgen.

Een grijsgekleurde Duitse herder op de grond
Bron: pexels.com, Een grijsgekleurde Duitse herder op de grond

Honden met urine-incontinentie zijn gevoelig voor het ontwikkelen van urineweginfecties, ook bekend als cystitis.

Deze infecties kunnen pijnlijk zijn en andere gezondheidsproblemen veroorzaken als ze niet worden behandeld.

Honden met een gelijktijdige orthopedische aandoening, zoals kruisbeenziekte of heupdysplasie, kunnen het moeilijker maken om DM-gerelateerde bekkenlidzwakte te diagnosticeren en te behandelen.

Dit komt omdat de onderliggende aandoening de symptomen van DM kan maskeren of verwarren.

Wat veroorzaakt DM?

De exacte oorzaak van DM bij honden is nog onbekend, maar het wordt verondersteld te worden geërfd in de meeste gevallen als gevolg van een genetische mutatie.

Honden met twee kopieën van het gemuteerde SOD-1-gen ontwikkelen waarschijnlijk DM.

Genetische testen kunnen laten zien of een hond één of twee kopieën heeft van de varianten die geassocieerd zijn met DM, maar het is onduidelijk of ze de ziekte in de toekomst zullen ontwikkelen.

Er zijn rapporten van honden met twee kopieën van het gemuteerde gen die DM niet hebben ontwikkeld, wat suggereert dat andere factoren in het spel kunnen zijn.

Het huidige begrip van DM geeft aan dat honden met twee kopieën van het gemuteerde SOD-1-gen de meeste kans hebben om de ziekte te ontwikkelen.

Er is nog veel te ontdekken over DM bij honden en de oorzaken ervan.

Diagnose en testen

Bron: youtube.com, Duitse herdershond (GSD) met degeneratieve myelopathie (DM) gediagnosticeerd via genetisch onderzoek/bloedonderzoek

Het diagnosticeren van DM bij Duitse herders kan een uitdaging zijn, maar dierenartsen houden rekening met verschillende factoren, waaronder het ras, de medische voorgeschiedenis en een grondig lichamelijk onderzoek.

Een eenvoudige, niet-intrusieve thuistest kan helpen bij het identificeren van mogelijke DM bij uw hond. Laat uw hond opstaan en een van zijn achterpoten lichtjes opheffen, en plaats vervolgens de poot terug op de grond.

Er is een DNA-test voor honden beschikbaar, die fokkers en eigenaren gerust kan stellen en die ook kan helpen bij het vaststellen van een diagnose van DM bij een klinisch aangetaste hond.

Een klinische diagnose van DM is een diagnose van uitsluiting, wat betekent dat alle andere mogelijke oorzaken van vergelijkbare symptomen moeten worden uitgesloten.

Hier zijn enkele veelvoorkomende symptomen van DM bij Duitse herders:

  • Zwakte van de achterste ledematen
  • Incoördinatie van de achterste ledematen/licht schommelen
  • Difficulteit om op te staan
  • Schuffen van de achterste voeten/versleten teennagels

Als uw hond deze symptomen vertoont, kan een dierenarts een proefcursus van pijnbestrijding/anti-inflammatoire medicatie aanbevelen om de respons op de behandeling te beoordelen.

Testing thuis

Bron: youtube.com, A1C-test thuis / Resultaat van 4,7

Thuisonderzoek is een eenvoudige en niet-opdringerige manier om de conditie van uw hond te beoordelen.

U kunt beginnen door uw hond in een stabiele positie te laten staan en vervolgens een van zijn achterpoten op te tillen.

Knijp de poot en buig hem naar achteren tegen de pols van de hond.

Plaats de poot in deze positie terug op de grond.

Een aangetaste hond laat de poot achterover op de grond gebogen.

Een niet aangetaste hond zal de houding corrigeren door de poot normaal naar beneden te zetten.

Betrouwbaarheid van DNA-tests

DNA-testen zijn een populair hulpmiddel geworden voor diagnose en testen, maar de betrouwbaarheid ervan is een onderwerp van discussie.

De nauwkeurigheid van DNA-tests is afhankelijk van het type test en de kwaliteit van het monster.

De meeste DNA-tests hebben een nauwkeurigheid van 99,9% of hoger, maar dit kan variëren afhankelijk van de specifieke test en de genetische samenstelling van het individu.

Genetische aandoeningen zoals sikkelcelanemie en cystische fibrose kunnen nauwkeurig worden gediagnosticeerd door middel van DNA-testen.

Bron: youtube.com, Consumer Reports: De waarheid over DNA-tests

Sommige DNA-tests zijn echter wellicht niet in staat om mosaïcisme op te sporen, een aandoening waarbij een persoon een mengsel van gezonde en abnormale cellen heeft.

Het is essentieel om een gerenommeerd testbedrijf te kiezen en de juiste procedures voor het verzamelen van monsters te volgen om te zorgen voor nauwkeurige resultaten.

In gevallen van erfelijke aandoeningen kan DNA-testen helpen genetische risico's te identificeren en beslissingen over gezinsplanning te informeren.

Diagnostische methoden

Een diagnose van degeneratieve myelopathie (DM) bij honden is gebaseerd op verschillende factoren, waaronder het ras, de medische voorgeschiedenis en een grondig lichamelijk onderzoek.

Dierenartsen zullen ook een neurologisch onderzoek, bloedonderzoek, röntgenfoto's en een analyse van ruggenmergvloeistof uitvoeren om andere mogelijke ruggenmergziekten uit te sluiten.

Er is een DNA-test beschikbaar voor de SOD-1-genmutatie, die kan helpen bepalen of een hond risico loopt op DM.

De DNA-test kan ook helpen bij het vaststellen van een diagnose van DM bij een klinisch aangetaste hond.

Als je hond past bij de schimmel op basis van symptomen, ras, leeftijd en een positieve DNA-test, kan dat genoeg zijn om het DM te noemen.

Bron: youtube.com, Diagnostische tests. Verschil tussen screening- en diagnostische tests.

Een proefcursus met pijnbestrijding/anti-inflammatoire medicatie kan worden voorgesteld om de respons op de behandeling te beoordelen.

Orthopedische röntgenfoto's, MRI en ruggenprik om het cerebrospinale vocht te beoordelen, zijn nuttige diagnostische tests.

Hier zijn enkele gebruikelijke diagnostische beeldvormingstechnieken die worden gebruikt om andere problemen uit te sluiten die ten onrechte met DM kunnen worden verward:

  • Neurologisch onderzoek
  • Bloedonderzoek
  • Röntgenfoto's
  • MRI of CT-scan
  • Analyse van ruggenmergvloeistof

In sommige gevallen kan een diagnose van DM uitdagend en tijdrovend zijn, maar een poliklinisch diagnostisch beeldvormingcentrum voor huisdieren kan een geweldige plek zijn om te beginnen.

Veelgestelde vragen

Hoe lang kan een Duitse herder met DM leven?

Duitse herders met DM leven meestal 6-12 maanden na het verschijnen van de symptomen, maar kunnen tot 3 jaar of langer leven met de juiste zorg en eventuele euthanasie

Welk percentage Duitse herders krijgt degeneratieve myelopathie?

Ongeveer 17% van de Duitse herders ontwikkelt degeneratieve myelopathie, een ernstige ziekte die het ras treft.

Hoe weet ik of mijn Duitse herder een neurologische aandoening heeft?

Let op tekenen zoals het slepen van de achterste tenen of het schrapen van de teennagels tijdens het lopen, want dit kunnen vroege indicatoren zijn van een neurologische aandoening bij uw Duitse herdershond

Jazzlyn Hendriks

Editor toewijzen

Jazzlyn Hendriks is een ervaren redacteur met een scherp oog voor detail en een passie voor het onthullen van de unieke verhalen achter alledaagse huisdieren. Haar expertise omvat een reeks categorieën, van de charmante "Ratterrier" tot de schattige "Ratterrier-puppies" en zelfs de meer genuanceerde "Puppy's van kleine hondenrassen". Door haar werk brengt ze een schat aan kennis en een warm, boeiend perspectief naar de wereld van kleine hondenrassen, zodat elk artikel dat ze overziet niet alleen informatief maar ook boeiend is.

Vind je het leuk wat je leest? Blijf op de hoogte!

Word lid van onze community voor inzichten, tips en meer.