De grijze hond die de wereld rondloopt

Grijze honden rennen al eeuwen over de hele wereld, met bewijs van hun racewortels die teruggaan tot het oude Griekenland.

Deze slanke honden werden gefokt voor snelheid, en bereiken snelheden tot 45 mijl per uur.

Grijze honden staan bekend om hun korte vacht, waarvoor minimale verzorging nodig is.

Ze zijn een populaire keuze voor hardlopers vanwege hun zachte aard en korte oefening behoeften.

De geschiedenis van windhondenrennen is rijk en fascinerend. windhonden worden al duizenden jaren gebruikt voor racen, met bewijs van hondenrennen daterend uit het oude Egypte rond 3000 voor Christus.

In het oude Griekenland en Rome werden windhonden zeer gewaardeerd vanwege hun snelheid en behendigheid, en werden ze vaak gebruikt voor jagen en racen.

De moderne greyhound racing industrie begon vorm te krijgen in de late 19e eeuw in het Verenigd Koninkrijk, waar de eerste georganiseerde greyhound racing evenementen werden gehouden.

Greyhound racing werd populair in de VS in het begin van de 20e eeuw, met de eerste Amerikaanse greyhound racing track opening in 1912.

A unique perspective: Windhondenraces

Windhonden kunnen ongelooflijke snelheden bereiken, tot 45 mijl per uur, waardoor ze de snelste honden ter wereld zijn.

Hun snelheid is deels te danken aan hun unieke fysiologie. Ze hebben lange benen, waardoor ze met elke stap meer terrein kunnen afleggen. Dit, gecombineerd met hun flexibele wervelkolom, stelt hen in staat een soepele en efficiënte loopbeweging te behouden.

Een belangrijke factor in de snelheid van een windhond is zijn hart. Het is enorm voor zijn grootte, goed voor 1,18% tot 1,73% van zijn lichaamsmassa. Dit stelt hem in staat om het bloed snel en efficiënt te laten circuleren, zodat de spieren de zuurstof krijgen die ze nodig hebben om optimaal te presteren.

In feite circuleert het hart van een windhond zijn volledige bloedvolume vier of vijf keer tijdens een wedstrijd van 30 seconden. Dit is aanzienlijk meer dan een menselijk hart, dat gemiddeld slechts 0,77% van het lichaamsgewicht van een persoon beslaat.

Hier zijn enkele belangrijke statistieken over windhondenrennen:

Het racen van windhonden is een wereldomvattend fenomeen, dat in eenentwintig landen plaatsvindt.

Hondenraces zijn in verschillende stadia van ontwikkeling aanwezig, van commercieel tot niet-commercieel, afhankelijk van de criteria die worden gebruikt om het te definiëren.

Sommige landen hebben wetten aangenomen die het gokken op de snelheid en het vermogen van windhonden toestaan, terwijl anderen regelgevende structuren en renbanen hebben.

In Australië wordt de greyhoundrace gereguleerd door Greyhounds Australasia, een bestuursorgaan dat in 1937 werd opgericht.

Greyhounds Australasia bestaat uit bestuursorganen in de Australische staten, die samenwerken om het welzijn van windhonden te beschermen.

Er zijn eenentwintig landen waar hondenraces plaatsvinden, maar die wel of niet een commercieel stadium hebben bereikt.

Het racen van windhonden is in veel landen aanwezig, maar het commerciële aspect ervan varieert sterk.

Een wet die het gokken op de snelheid en/of het vermogen van windhonden toestaat, is een van de criteria die worden overwogen om te bepalen of de windhondenraces van een land commercieel zijn.

In de Verenigde Staten bijvoorbeeld hebben sommige staten wetten die gokken op windhondenraces toestaan.

Het bestaan van een regelgevende structuur, de fysieke aanwezigheid van renbanen en het bewijs van gokken zijn ook belangrijke factoren bij het bepalen van de commerciële status van windhondenraces.

In sommige landen is de greyhoundrace een belangrijke bron van inkomsten, met gastlocaties die vergoedingen in rekening brengen en delen in de opbrengst van gokken.

Professionele racekennels, een groot aantal honden die deelnemen aan races en een officiële racekode zijn ook tekenen van een commerciële greyhoundrace-industrie.

Lidmaatschap van een greyhound racing federatie of handelsvereniging is een andere indicator van de commerciële greyhound racing industrie van een land.

Het Blue Star Amusement Park had drie soorten races, waaronder een kampioenschapswedstrijd van een kwart mijl met drie rondes, een wedstrijd voor de winnaar en een hinderniswedstrijd die in ongeveer 25 seconden werd voltooid.

De winnaar werd bepaald door middel van een wedstrijd van een kwart mijl, waarbij de honden de afstand in ongeveer 29 seconden aflegden.

In 1921 werd er een puppy race toegevoegd aan de kaart, een wedstrijd tussen twee jonge honden.

Bij de start werd de deur naar boven geopend door gebruik te maken van een bungee koord en werden alle windhonden tegelijkertijd vrijgelaten.

De poort werkte doeltreffend en liet alle honden tegelijk vrij.

Om ervoor te zorgen dat de honden niet meer konden rennen nadat ze de finishlijn hadden overschreden, werd er een canvas gordijn over de baan getrokken in het midden van de eerste bocht.

De Emeryville-hondenbaan worstelde met beperkte winsten vanwege het beperkte schema, alleen op zaterdag en zondag geopend.

Het gebrek aan winstgevendheid van het circuit werd nog verergerd door het feit dat het niet in staat was om nachtelijke races aan te bieden.

Daarentegen begonnen andere windhondenraces in het land een paar jaar na de sluiting van de Emeryville-baan met het installeren van verlichting en het aanbieden van nachtrace-evenementen.

De sluiting van de Emeryville hondenbaan betekende niet het einde van de greyhound racing in de Bay Area.