Kun je een hond behandelen tegen lokale en orale vlooien?

Als u op zoek bent naar manieren om uw harige vriend vlooienvrij te houden, heeft u verschillende opties om te overwegen.

Topische behandelingen, zoals Frontline en Advantix, kunnen snel verlichting bieden van vlooienbeten en besmettingen. Deze producten bevatten ingrediënten zoals fipronil en imidacloprid, die worden opgenomen in de huid en de bloedbaan van de hond.

Orale behandelingen, zoals Capstar en Comfortis, werken van binnenuit om vlooien en hun eieren te doden. Ze bevatten ingrediënten zoals nitenpyram en spinosad, die in de bloedbaan van de hond worden opgenomen en binnen enkele uren beginnen te werken.

Honden met ernstige vlooienbesmettingen kunnen een combinatie van zowel lokale als orale behandelingen nodig hebben voor effectieve verlichting.

Worth a look: Kunnen Hondenvlooien in Mensenhaar Leven ?

Orale vlooien- en tekenpreventiemiddelen worden meestal toegediend als kauwtabletten of snoepjes, waardoor ze relatief gemakkelijk aan uw huisdier te geven zijn.

Deze medicijnen worden in de bloedbaan van uw huisdier opgenomen en bieden volledige lichaamsbescherming tegen teken en vlooien.

Intriguing read: Adams Hond Vlooien Kraag

Teken en vlooien worden ervan weerhouden zich aan uw huisdier te hechten, en als dat gebeurt, worden ze blootgesteld aan de effecten van het medicijn.

Orale medicijnen worden niet beïnvloed door baden of zwemmen, wat zorgt voor continue bescherming, zelfs als uw huisdier nat wordt.

Orale toediening van imidacloprid in gemerkte doses wordt ook als goed verdragen beschouwd.

Gerapporteerde bijwerkingen in verband met orale toediening omvatten braken, verminderde eetlust, lethargie, diarree of zachte ontlasting en wandelmoeilijkheden.

Imidacloprid is ook geassocieerd met mucocelevorming in de galblaas, specifiek bij Shetlandse herdershonden.

Hier zijn enkele veel voorkomende bijwerkingen van orale toediening van imidacloprid bij honden:

Imidacloprid is een populaire vlooienbehandeling die beschikbaar is in zowel topische als orale vormen. Het is zeer effectief tegen vlooien, met een studie die 100% werkzaamheid toont 8 uur na behandeling.

Topisch toegediende imidacloprid wordt over het algemeen goed verdragen, maar sommige honden kunnen huidirritatie op de plaats van toediening ervaren.

Expand your knowledge: Hond Die Eruit Ziet Als Een Golden Retriever Puppy

Orale imidacloprid wordt ook goed verdragen in de aangegeven doses, maar kan bij sommige honden braken, verminderde eetlust, lethargie, diarree of zachte ontlasting veroorzaken en wandelmoeilijkheden veroorzaken.

Het is echter van essentieel belang op te merken dat imidacloprid op zichzelf mogelijk geen volledige parasietpreventie biedt en dat andere parasieten zoals hartwormen en darmparasieten uw hond nog steeds kunnen infecteren.

Als u ervoor kiest om lokaal imidacloprid te gebruiken, zorg er dan voor dat u de instructies op het etiket volgt met betrekking tot shampooing en onderdompeling in water voor en na toediening.

Consider reading: Wanneer Moet U Uw Hond Vlooien- En Tekenmedicijnen Geven?

Lees altijd de etiketten en volg de instructies zorgvuldig om overdosering of onderdosering van uw hond te voorkomen.

Lokale behandelingen kunnen rechtstreeks op de huid van uw hond worden aangebracht, maar zorg ervoor dat u een product kiest dat veilig is voor de leeftijd, het gewicht en de gezondheidstoestand van uw hond.

Orale behandelingen, daarentegen, worden meestal gegeven in de vorm van medicijnen die met voedsel worden ingenomen. Deze kunnen effectief zijn tegen vlooienbesmettingen, maar houd er rekening mee dat sommige orale behandelingen kunnen interageren met andere medicijnen die uw hond gebruikt.

You might like: De Hond Heeft Maar Één Beet Van Rattenvergif Opgegeten.

Lokale toediening van imidacloprid kan huidirritatie veroorzaken op de plaats van toediening.

In zeldzame gevallen is lokaal gebruik van imidacloprid in verband gebracht met pruritus, lethargie, verminderde eetlust en hyperactiviteit.

Orale toediening van imidacloprid is ook geassocieerd met bijwerkingen, waaronder braken, verminderde eetlust en lethargie.

Sommige huisdieren kunnen diarree of zachte ontlasting ervaren na orale inname van imidacloprid.

Moeite met lopen is ook gemeld als een bijwerking van orale toediening van imidacloprid.

Imidacloprid is in verband gebracht met mucocelevorming in de galblaas bij Shetlandse schapenhonden, waarbij de kans 9,3 keer groter is dat de getroffen honden imidacloprid hebben gekregen.

Sarcoptic mange is een ernstige huidaandoening die effectief kan worden behandeld met actuele medicijnen. In één onderzoek kregen 29 honden met Sarcoptic mange een combinatie van imidacloprid en moxidectine of selamectine, en na 22 dagen werden er geen Sarcoptes-mijtjes gevonden op huidschrapen van honden in beide behandelingsgroepen.

Deze behandelingsregeling was zeer effectief bij het verdwijnen van de klinische tekenen van Sarcoptic Mange, met bijna volledige verdwijning waargenomen tussen 50 en 64 dagen na de initiële behandeling.

Worth a look: Vereisten Voor Een Vergunning Voor Een Kinderdagverblijf Voor Honden