De oorsprong van de oude Engelse herdershond ontdekt

De Old English Sheepdog is een geliefd ras met een eeuwenoude geschiedenis.

Hun voorouders waren waarschijnlijk kleine, baardrijke herdershonden die door de Romeinen naar Engeland werden gebracht.

De naam Old English Sheepdog verwijst naar hun oorsprong, maar ze zijn niet zo oud als hun naam suggereert. Ze werden gefokt om schapen te hoeden, geen karren te trekken of andere taken uit te voeren.

Hun kenmerkende scharige jassen en zachte natuur maakten hen tot een populaire keuze voor het hoeden van schapen op het Engelse platteland.

Consider reading: Agressief Gedrag Bij Het Trainen Van Pups

De oorsprong van de oude Engelse herdershond is een mysterie, maar men gelooft dat het ras werd verfijnd in het zuidwesten van Engeland sinds het begin van de 19e eeuw.

De twee meest waarschijnlijke voorouders van het ras zijn de Bearded Collie en de Zuid-Russische Ovcharka, gebaseerd op uiterlijk en genetische studies.

Here's an interesting read: Een Reddingshond Trainen Om Aan De Lijn Te Lopen

Het ras werd voornamelijk ontwikkeld als herdershond, gebruikt om vee en schapen over aanzienlijke afstanden naar de markt te rijden, waardoor het een volhardende en rustige werker moest zijn.

Als werkhond was het uiterlijk veel minder van belang, en toen het ras voor het eerst in 1873 in Birmingham werd getoond, werden slechts drie 'arme exemplaren' voor beoordeling gepresenteerd.

Het ras werd in de jaren 1880 geëxporteerd naar de Verenigde Staten, waar het een statussymbool en gekoesterd huisdier werd onder de rijke families.

De American Kennel Club erkende het ras officieel in 1885, en Henry en William Tilley worden gecrediteerd met het formuleren van de moderne rasstandaard na de oprichting van de Old English Sheepdog Club of America in 1904.

De voorouders van het ras kunnen de Smithfield of Cotswold Cor zijn, een bobtailed herdershond die in de zuidwestelijke graafschappen van Engeland wordt gezien, en de Russische Owtchar.

De Oud-Engelse herdershond werd in eerste instantie de "herdershond" genoemd en werd voor het eerst tentoongesteld op een tentoonstelling in Birmingham, Engeland, in 1873, met slechts drie inzendingen.

Het ras werd gebruikt als herdershond, om vee snel van de ene plaats naar de andere te verplaatsen, en zijn genen zijn afkomstig uit Ierland, Schotland, Europa en zelfs Rusland.

Worth a look: Redding Van De Kaukasische Herdershond

De staart werd vastgebonden als bewijs dat de hond een werkende hond was, waardoor hij vrijgesteld was van belasting, en deze praktijk gaat door in veel landen, waaronder de VS.

Het ras was in 1914 een opvallende toetreding in Westminster, en vandaag de dag is het te zien met zijn unieke uiterlijk in de rasring, het winnen in competitieve sporten, het hoeden van vee en als een liefdevol en loyaal huisdier.

De fysieke kenmerken van de Oude Engelse Herdershond zijn echt uniek.

Hun vacht is dik, schilferig en zonder krullen, in blauwe, grijze en blauwe merle tinten, met of zonder witte vlekken.

Met een sterke gestalte onder hun dikke vacht staan volwassen mannetjes meestal 22 inch of langer, terwijl vrouwtjes minstens 21 inch lang zijn en er een beetje verfijnder uitzien.

Hun vacht moet voortdurend worden verzorgd, maar het goede nieuws is dat het afvallen minimaal is vergeleken met andere honden van herdersgroepen.

Suggestion: Driekleurige Engelse Setter-puppies

Dankzij hun zeer dikke ondervacht verdrijven ze water goed, maar als er niet goed voor wordt gezorgd, wordt de vacht al snel mat en verstrikt.

Als de ondervacht niet regelmatig wordt verzorgd, kan de ondervacht helemaal tot aan de huid verstopt raken, en in sommige gevallen kan het nodig zijn de hond te scheren.

Het lichaam van de Old English Sheepdog is compact, met goed uitgestrekte ribben en een brede buik, en de rug en nek zijn breed en goed gespierd.

Hun lange ledematen hebben een matig zware botstructuur, en de kleine voeten zijn rond, met goed gebogen tenen.

Het achterste zit hoger dan de holte, waardoor de Oud-Engelse een unieke, "rollicking bear"-achtige gang heeft, met het hoofd naar beneden.

Beweging moet echter onbeperkt en vloeiend zijn, wat een inherent atletisch karakter weerspiegelt.

Mannetjes staan 61-65 cm (24-26 in) op de meters en kunnen ergens tussen 32 en 45 kg wegen, terwijl vrouwtjes meestal 56-62 cm (22-24 in) hoog zijn en 27-36 kg wegen.

Here's an interesting read: Zijn Duitse Herders Goed Met Kippen?

De Old English Sheepdog is een groot ras, dat minstens 21 centimeter lang wordt.

Hun gewicht varieert van 60 tot 100 pond, waardoor ze een aanzienlijke toevoeging zijn aan elk gezin.

Oude Engelse herdershonden hebben een lange levensduur van 10 tot 12 jaar, wat een belangrijke overweging is voor elke potentiële eigenaar.

Ze zijn over het algemeen goed met honden en gezinnen, dankzij hun zachte en uitgaande temperament.

Hier zijn enkele belangrijke kenmerken van het Oud-Engelse herdershondras:

Oude Engelse herdershonden zijn intelligente honden, met een hoog niveau van intelligentie waardoor ze relatief gemakkelijk te trainen zijn.

Hun lichaamsbehoefte is matig, en zij hebben regelmatige lichamelijke activiteit nodig om gezond en gelukkig te blijven.

Hun energieniveau is actief, wat betekent dat ze veel mogelijkheden nodig hebben om rond te rennen en te spelen.

Als ras staan ze bekend om hun lage speekselhoeveelheid, wat een bonus is voor iedereen die niet van speeksel houdt.

Readers also liked: Hoe Een Yorkie Poep Te Trainen

De Old English Sheepdog heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot Devon, Somerset en Cornwall, Engeland. Het ras is ontwikkeld uit een mix van verschillende rassen, waaronder de Scotch Bearded Collie, Russian Owtchar, Poodle, Deerhound, Briard en Bergamesco.

Deze bijdragende rassen hielpen bij het creëren van een hond die perfect was voor het hoeden van schapen en runderen, omdat ze aanhankelijk, behendig en niet-agressief waren.

De kenmerkende gang van het ras wordt vaak vergeleken met het schudden van een beer, wat vrij uniek is.

De eerste verschijning van de Old English Sheepdog in Groot-Brittannië was in 1873, en in de Verenigde Staten was het in 1888, hetzelfde jaar dat de American Kennel Club (AKC) het ras erkende.