Veel hondenreddingsgroepen beweren non-profitorganisaties te zijn, maar sommige zijn in feite oplichting of hebben twijfelachtige financiële praktijken, waarbij sommige groepen maar 1% van hun inkomen uitgeven aan daadwerkelijke reddingsinspanningen.
Het is bekend dat sommige reddingsteams onvoldoende voorzieningen hebben, waarbij honden in krappe en onhygiënische omstandigheden worden gehouden, wat kan leiden tot de verspreiding van ziekten en stress onder de honden.
Een gebrek aan transparantie en verantwoording is een veel voorkomend probleem bij sommige hondenreddingsgroepen, waardoor het voor donoren en adopteurs moeilijk is om de financiën en activiteiten van de groep bij te houden.
Reddingsgroepen hebben vaak een hoog turnover van vrijwilligers en personeel, wat de zorg en het welzijn van de honden in hun zorg kan verstoren.
Worth a look: Proeven Met Herdershonden Op Het Platteland
Rode vlaggen waar u op moet letten
Ze organiseren adoptie evenementen waar adopties ter plaatse worden afgerond, wat een tactiek is die meer geschikt is voor het verkopen van auto's dan het plaatsen van familieleden.
De redding zou stappen moeten ondernemen om jou te leren kennen, je thuisomgeving, en wat voor soort leven je voor de hond zorgt.
Worth a look: Honden Die Bij Het Lopen Hun Achterpoten Kruisen
Ze weigeren als je vraagt om redelijke stappen om een goede match te garanderen, zoals het laten beoordelen van de hond door je trainer of het vragen om de dierenartsgegevens op te ruimen.
De redding zou open moeten staan voor deze stappen als je ze in goed vertrouwen vraagt.
Ze vragen je om een adoptiecontract te vroeg te ondertekenen, zelfs voordat de hond volledig is onderzocht of gesteriliseerd, wat een rode vlag is.
Als er tekenen zijn van gedragsproblemen, moeten ze openstaan voor een beoordeling door een trainer en een trainingsplan voordat de hond wordt geplaatst, niet alleen uit professionele beleefdheid maar ook als een kwestie van openbare veiligheid.
Curious to learn more? Check out: Het Leven Met Shih Tzus
Schuilplaatsen versus redding
Schuilplaatsen versus redding zijn twee verschillende opties voor het verkrijgen van huisdieren, met verschillende niveaus van financiering en adoptiecijfers.
Reddingswerkers zijn particuliere groepen die gespecialiseerd zijn in het verwijderen van dieren uit schuilplaatsen met veel doden en het opnemen van door de eigenaar overgeleverde dieren.
Reddingsorganisaties gebruiken vaak vrijwillige pleeggezinnen om dieren te verzorgen totdat ze geadopteerd zijn.
In New York verwijderen meer dan 150 reddingsorganisaties bijna de helft van de dieren die in het Animal Care and Control System terechtkomen, waardoor ze meer tijd krijgen om geadopteerd te worden.
Verschillende normen
Verschillende normen kunnen een probleem zijn voor hondenreddingsgroepen.
Reddingen hebben vaak langdurige aanvragen voor adoptie en vereisen huisinspecties. Dieren worden altijd gesteriliseerd of gecastreerd en adopteurs moeten meestal het dier teruggeven als de adoptie niet lukt.
Sommige reddingsorganisaties weigeren adopties om legitieme redenen, zoals om een dier buiten te houden of om jonge kinderen te hebben, maar andere redenen, zoals de financiële situatie van het gezin of volwassenen die te veel uren werken, kunnen iets ingewikkelder zijn.
Bijvoorbeeld, Heather Krenn werd een adoptie geweigerd omdat haar werkschema de hond te veel uren alleen zou laten.
Veel gefrustreerde eigenaren van huisdieren, die door reddingsacties worden afgewezen, melden dat zij zich in plaats daarvan wenden tot dierenwinkels of hondenfokkers.
Het institutionele standpunt
Er zijn meer dan 10.000 reddingsgroepen in de VS en Canada, waardoor het moeilijk is om een generalisatie te maken over hun beleid en praktijken.
Veel reddingswerkers merken op dat ze niet aan de normen van hun eigen organisatie zouden kunnen voldoen, wat frustrerend kan zijn voor anders goede potentiële adoptiefamilies.
De deal-breaking vragen, waarbij een "verkeerd" antwoord een automatische deal-breaker is, worden steeds minder gebruikelijk naarmate adoptie-aanvragen van deze aanpak afwijken.
Meestal hebben reddingswerkers niet alle informatie, en het is geen kwestie van slechte bedoelingen, maar eerder een gebrek aan begrip.
Zoals Abby Volin, coördinator van een reddingsgroep bij The Humane Society of the United States, opmerkt, beseffen veel reddingsgroepen dat ze met een toegewijde adopter kunnen helpen met al het andere om een succesvolle adoptie te garanderen.
Worth a look: Slapen Duitse Herders Graag Met Hun Eigenaren ?
Hond of gemeenschap?
Veel hondenreddingsgroepen geven voorrang aan het vinden van een permanent thuis voor een enkele hond boven het welzijn van de gemeenschap.
In feite kunnen sommige groepen potentiële adopteurs die in appartementen wonen of een kleine tuin hebben, over het hoofd zien, zelfs als ze perfect geschikt zijn voor een hond, ten gunste van degenen met grote huizen.
Dit kan leiden tot een mismatch tussen de hond en zijn nieuwe eigenaar, waardoor de kans groter is dat de hond wordt teruggestuurd naar de reddingsgroep.
Sommige reddingsgroepen voeren ook geen grondige achtergrondcontroles uit bij potentiële adopteurs, wat zowel mensen als dieren in gevaar kan brengen.
Dit gebrek aan screening kan ertoe leiden dat honden worden geplaatst in huizen met gewetenloze personen of mensen die mogelijk niet voldoende zorg verlenen.
Verantwoordelijk hondenbezit vereist meer dan alleen liefde voor dieren; het vereist een toewijding om een veilige en verzorgende omgeving te bieden.
Door prioriteit te geven aan de behoeften van de gemeenschap, kunnen reddingsteams ervoor zorgen dat honden worden geplaatst in huizen waar ze echt kunnen gedijen.
Huisdieren redden: de koper moet op zijn hoede zijn
Veel dierenreddingsgroepen beweren non-profitorganisaties te zijn, maar sommige zijn in feite bedrijven met winstoogmerk, die een aanzienlijke winst maken door het adopteren van huisdieren.
Van sommige groepen is bekend dat zij exorbitante adoptiekosten in rekening brengen, met prijzen variërend van $500 tot $2.000 of meer.
Donoren geven vaak geld aan deze groepen, in de veronderstelling dat hun bijdragen rechtstreeks naar dieren in nood gaan.
In werkelijkheid gebruiken sommige van deze groepen donateursfondsen om een weelderige levensstijl te betalen, inclusief privéjets en luxe huizen.
Reddingsgroepen die prioriteit geven aan fondsenwerving boven dierenwelzijn, kunnen leiden tot een afname van de kwaliteit van de zorg die aan dieren wordt verleend.
In sommige gevallen is gebleken dat groepen weinig of geen veterinaire zorg voor de dieren onder hun hoede hebben, wat resulteert in ondermaatse levensomstandigheden.
Het is essentieel om je onderzoek te doen en elke reddingsgroep grondig te onderzoeken voordat je schenkt of adopteert van hen.
Zoek naar transparantie in hun financiën en zorg ervoor dat ze een duidelijk plan hebben voor de verzorging en herplaatsing van dieren.
Veelgestelde vragen
Wat is het moeilijkste aan het adopteren van een reddingshond?
Het adopteren van een reddingshond kan een uitdaging zijn vanwege mogelijke gedragsproblemen en gezondheidsproblemen.
Hebben reddingshonden meer gedragsproblemen?
Ja, reddingshonden hebben meer kans op gedragsproblemen als gevolg van mogelijke trauma's uit het verleden, gebrek aan socialisatie en onzekere achtergronden.
Uitgelichte afbeeldingen: pexels.com
