Symptomen bij puppy's: een uitgebreide gids

Hondenziekte is een ernstige en zeer besmettelijke ziekte die puppy's treft en een reeks symptomen veroorzaakt die hartverscheurend kunnen zijn voor eigenaren van huisdieren.

Puppy's die besmet zijn met hondenziekte beginnen meestal symptomen te vertonen binnen 7-14 dagen na blootstelling aan het virus, meestal door contact met speeksel, urine of ontlasting van een besmette hond.

Een van de eerste tekenen van hondenziekte bij puppy's is een hoge koorts, die kan variëren van 40°C tot 41°C. Dit gaat vaak gepaard met verlies van eetlust en lethargie.

Puppy's met hondenziekte kunnen ook een verdikking van de nasale afscheiding en een hoest vertonen, die kan evolueren naar longontsteking als ze niet worden behandeld.

If this caught your attention, see: Welpen Van De Golden-doodles

Canine Distemper is een zeer besmettelijk en potentieel dodelijk virus dat honden wereldwijd treft. Het wordt veroorzaakt door een virus dat de ademhalings-, maagdarm- en zenuwstelsels van een hond aanvalt.

Het virus wordt verspreid door contact met speeksel, slijm of andere lichaamsvloeistoffen van een besmette hond, die kunnen worden overgedragen door direct contact, deeltjes in de lucht of besmet voedsel en water.

Explore further: Agressief Gedrag Bij Het Trainen Van Pups

De hondenziekte wordt veroorzaakt door een enkelstrengs RNA-virus uit de familie Paramyxoviridae.

Het virus dat distemper veroorzaakt is een zeer nauwe verwant van de virussen die mazelen bij mensen en runderpest bij dieren veroorzaken.

Het wordt veroorzaakt door een virus dat het immuunsysteem aanvalt en tot een reeks symptomen kan leiden.

Het virus is zeer besmettelijk en kan worden overgedragen door direct contact met het speeksel, het slijm of de ontlasting van een besmette hond.

Het komt het vaakst voor bij puppy's en niet-gevaccineerde volwassen honden.

You might like: Kunnen Duitse Herders in Het Donker Zien?

De symptomen van hondenziekte bij puppy's kunnen heel gevarieerd zijn, maar ze beginnen meestal met een waterige tot pusachtige afscheiding uit hun ogen, gevolgd door koorts, verlies van eetlust en heldere nasale afscheiding.

De eerste symptomen kunnen ook lethargie, hoesten, braken, diarree en pustular dermatitis zijn, wat een zeldzaam symptoom is. Een secundaire bacteriële infectie kan ook optreden, wat leidt tot ademhalings- en GI-symptomen zoals braken, diarree, ademhalingsproblemen en longontsteking.

Naarmate de ziekte vordert, kunnen puppy' s neurologische symptomen ontwikkelen, waaronder hoofdbuiging, ronddraaien, gedeeltelijke of volledige verlamming, epileptische aanvallen, nystagmus, spiertrekkingen en convulsies met verhoogde speeksel- en kauwbewegingen.

Hier zijn enkele veelvoorkomende symptomen van hondenziekte bij puppies:

De symptomen van distemper bij honden kunnen zeer gevarieerd zijn en afhankelijk zijn van de ernst van het geval.

De meeste honden ontwikkelen koorts, maar de eerste symptomen kunnen afhangen van de reactie van de individuele hond op de ziekte.

Duidelijke neusafvoer is een ander veel voorkomend symptoom, vaak vergezeld van waterige tot pusachtige afvoer uit de ogen. Lethargie, hoesten, braken en diarree zijn ook vroege tekenen van aambeien.

Recommended read: Symptomen Van Rattenvergiftiging Hond

Naarmate de ziekte vordert, kunnen bij sommige honden neurologische symptomen optreden, zoals het kantelen van het hoofd, ronddraaien, gedeeltelijke of volledige verlamming, epileptische aanvallen en nystagmus.

Naast deze symptomen kunnen secundaire bacteriële infecties ademhalings- en GI-symptomen veroorzaken, waaronder braken, diarree, ademhalingsmoeilijkheden en longontsteking.

Hier zijn enkele veelvoorkomende symptomen van koorts bij honden:

Sommige honden kunnen ook last hebben van hard pad ziekte, waardoor de pads van hun voeten te verharden en te vergroten, wat leidt tot ongemak.

You might enjoy: Potje Trainen Yorkie Poo Puppies

De uitkomst van een CDV-infectie kan ernstig zijn, vooral voor puppy's. Puppy's ervaren het hoogste sterftecijfer als gevolg van complicaties zoals longontsteking en encefalitis.

Bij oudere honden kan distemper leiden tot encefalomyelitis en vestibulaire ziekte. Ongeveer 15% van de ontstekingsziekten van het centrale zenuwstelsel bij honden zijn in feite het gevolg van CDV.

Het sterftecijfer hangt grotendeels af van de immuunstatus van de besmette hond.

Worth a look: Puppy Cavapoo

Dit betekent dat honden de ziekte kunnen oplopen door in contact te komen met een geïnfecteerd dier of voorwerp, of door aerosoldruppels in te ademen die vrijkomen wanneer een geïnfecteerde hond hoest, niest of blaft.

Wilde dieren zoals wasberen, vossen, wolven, coyotes, stinkdieren, fretten en nertsen kunnen ook besmet raken, waardoor honden het risico lopen om de ziekte op te lopen. Dit is vooral zorgwekkend als er een uitbraak van besmetting is in de lokale dierenpopulatie.

Honden zijn niet de enigen die besmet kunnen raken met distemper - ongevaccineerde honden en puppy's jonger dan 4 maanden zijn bijzonder gevoelig voor de ziekte.

Hier zijn de manieren waarop hondenziekte kan worden verspreid:

Het goede nieuws is dat het virus niet lang in het milieu blijft en kan worden vernietigd door de meeste desinfectiemiddelen.

De geschiedenis van hondenziekte is lang en boeiend: de eerste melding van de ziekte in Europa was in Spanje in 1761.

Edward Jenner beschreef de ziekte in 1809, maar pas in 1905 stelde de Franse dierenarts Henri Carré vast dat de ziekte werd veroorzaakt door een virus.

Carré's bevindingen werden aanvankelijk betwist door onderzoekers in Engeland tot 1926, toen Patrick Laidlaw en G.W. Dunkin bevestigden dat de ziekte in feite werd veroorzaakt door een virus.

Het eerste vaccin tegen hondenziekte werd in het begin van de 20e eeuw ontwikkeld door de Italiaan Vittorio Puntoni.

De hondenziekte is een zeer besmettelijke ziekte die een groot aantal diersoorten treft.

Het gastheergebied van hondenziekte omvat dieren van verschillende families en soorten, zoals de rode panda, hond, vos, wolf en vele anderen.

Het is interessant dat vroeger werd aangenomen dat huiskatten resistent waren tegen hondenziekte, maar recent onderzoek heeft aangetoond dat ze besmet kunnen worden, meestal door nauwe omgang met honden of door een bloedtransfusie van besmette katten.

Distemper kan worden overgedragen door direct contact met een besmet dier of object. Dit kan gebeuren als je iets aanraakt dat besmet is met het virus, zoals een voedsel- of waterbak.

Het virus kan ook door de lucht worden overgedragen, wat betekent dat het zich door de lucht kan verspreiden wanneer een besmet dier hoest, niest of blaft.

Het virus kan ook worden overgedragen via de placenta, een deel van de baarmoeder dat voedingsstoffen levert aan een zich ontwikkelende foetus.

Hier zijn enkele voorbeelden van dieren die kinkontsteking kunnen krijgen:

Het goede nieuws is dat het virus niet lang in het milieu blijft. Het kan worden vernietigd door de meeste desinfectiemiddelen, wat de verspreiding van kink kan voorkomen.

Elke hond kan besmet raken, maar ongevaccineerde honden zijn bijzonder gevoelig.

Puppy's jonger dan 4 maanden lopen ook een hoog risico op het oplopen van hondenziekte.

Als uw pup symptomen van koorts vertoont, moet u onmiddellijk contact opnemen met uw dierenarts.

Een diagnose is een cruciale stap in de behandeling van hondenziekte. Dierenartsen stellen de diagnose door een combinatie van klinische tekenen en diagnostische tests, of door een postmortem autopsie.

De overlevingskans en de duur van de infectie zijn afhankelijk van de stam van het virus en van de sterkte van het immuunsysteem van de hond.

Om distemper te bevestigen, kan een definitieve diagnose worden gesteld door het virus te vinden in de conjunctivale cellen of voeten van de hond. Dit geldt vooral voor ongevaccineerde honden die koorts vertonen, ademhalingsverschijnselen, neurologische verschijnselen en dikkere voeten.

Als uw pup symptomen van koorts vertoont, is het essentieel om hem onmiddellijk naar een dierenarts te brengen.

Behandeling voor hondenziekte is symptomatisch en ondersteunend, met een focus op de behandeling van vocht / elektrolyt onevenwichtigheden, neurologische symptomen, en het voorkomen van secundaire bacteriële infecties.

Hier zijn enkele gebruikelijke behandelingsmethoden die worden gebruikt om een puppy met distemper te ondersteunen:

Het hondenziektevirus kan zich verspreiden via aerosoldruppels en contact met geïnfecteerde lichaamsvloeistoffen, inclusief nasale en oculaire afscheidingen, ontlasting en urine, 6 tot 22 dagen na blootstelling.

De tijd tussen infectie en ziekte is 14 tot 18 dagen, hoewel koorts 3 tot 6 dagen na infectie kan verschijnen.

Dit betekent dat zelfs als uw hond niet meteen symptomen vertoont, hij nog steeds besmet kan zijn en aan anderen kan overdragen. Het virus repliceert zich aanvankelijk in het lymfatische weefsel van de luchtwegen, wat tot een reeks problemen kan leiden.

Gewoonlijk komt het virus de bloedbaan binnen op de tweede of derde dag na blootstelling en begint het schade te veroorzaken aan de luchtwegen, het spijsverteringskanaal en het zenuwstelsel.

Dit kan gepaard gaan met een laag aantal witte bloedcellen, vooral van lymfocyten, evenals een laag aantal bloedplaatjes, en kan al dan niet gepaard gaan met anorexia, een loopneus of afscheiding uit het oog.

Recommended read: 6 Maanden Oud Shih Tzu Gedrag

De diagnose is een cruciale stap om te bepalen of uw hond distemper heeft. De tekenen van distemper, met name koorts, ademhalingsverschijnselen, neurologische tekenen en verdikte voeten, die voorkomen bij niet-gevaccineerde honden, wijzen sterk op CDV.

Verscheidene koortsziekten komen overeen met veel van de tekenen van koortsontsteking, waardoor het moeilijk te diagnosticeren is.

Deze geïnfecteerde cellen hebben inclusies die een karmijnrode kleur hebben, gevonden in het paranuclearcytoplasma.

In de vroege stadia van distemper zal ongeveer 90% van de blaascellen positief zijn voor inclusies.

A different take: Kunnen Twee Zwarte Labberen Gele Pups Hebben ?

Behandeling van hondenziekte is puur ondersteunend, aangezien er geen genezing voor het virus is.

Dierenartsen richten zich op het behandelen van de symptomen, zoals diarree, braken en neurologische symptomen, om uitdroging en secundaire infecties te voorkomen.

Om distemper te diagnosticeren, gebruiken dierenartsen een combinatie van klinische tekenen en diagnostische tests, waaronder biochemische tests en urinanalyses.

Bloedonderzoek kan een verminderd aantal lymfocyten, een soort witte bloedcellen, aan het licht brengen, en urineonderzoek kan virale antigenen detecteren.

Dierenartsen kunnen ook een afstamp nemen van de keel, neus en ogen van een hond, of monsters van beenmerg, ruggenmergvloeistof of voetschubben verzamelen om de aanwezigheid van het virus te bevestigen.

Het behandelplan is afgestemd op de specifieke behoeften van elke hond, rekening houdend met de stam van het virus, het immuunsysteem van de hond en de ernst van de symptomen.

Behandeling kan bestaan uit antibiotica met een breed spectrum, pijnstillers, medicijnen tegen aanvallen, elektrolyten, intraveneuze voeding, koortsverlagers, ziekenhuisopname, medicijnen voor het immuunsysteem, ontstekingsremmers en steroïden.

Hier zijn enkele van de behandelingsmethoden die worden gebruikt om de symptomen te beheersen: